Ormanda, çamlarin igne yapraklariyla kaplanmis kahverengi topraga yüzükoyun uzanmis; çenesini, kavusturdugu kollarina dayamisti. Çam agaçlarinin tepelerinde, yükseklerde bir yel estirip duruyordu. Uzandigi yerden hafif bir egimle inen dagin yamaci, asagilarda alabildigine diklesiyordu. Geçit boyunca dolana dolana giden yolun yagli karasini bile görebiliyordu yattigi yerden. Yolun kiyisinda bir irmak vardi; geçidin asagisinda, akarsuyun yani basindaki hizari; bügetten, yaz günesi altinda dökülen apak sulari da görebiliyordu.
(Kitabin Içinden)